A view inside the Devil's Throat

Foz do Iguaçu. We hadden hier hoge verwachtingen van, vanwege verhalen van anderen en foto's die we hebben gezien. We wisten echter dat het wat kouder zou zijn en niets was minder waar toen we het vliegtuig uitstapten. Het was een verschil van 30 graden met de Pantanal: het was zo'n 6 graden toen we voet aan de grond zetten. Ook in het hostel was het erg koud. Het kan hier in de zomer 45 graden zijn en omdat het maar een maand zo koud is als nu, schaft niemand een verwarming aan. Daarom moesten we maar weer flink tegen elkaar aankruipen om niet dood te vriezen.

De volgende ochtend (zondag) zijn we met een Schot en een Peruviaanse naar de Argentijnse kant gegaan van de waterval. Onze gids waarschuwde ons voor de Coati: een kleine brutale neusbeer die wanneer hij de kans krijgt alles wat eetbaar is uit je handen graait of van je tafel jat. Inderdaad zagen we een van de neusberen bij twee vrouwen op tafel springen, omdat deze erg geinteresseerd was in het kopje koffie dat op tafel stond. De vrouw kon mooi een nieuwe bestellen.

De Argentijnse kant heeft een aantal looppaden. We hebben eerst de lage paden genomen waarbij we meteen al zagen dat gigantisch veel water naar beneden kwam. Maar we konden nog niet zien dat dit pas het begin was. Het gebied omvat 275 watervallen en de grote klapper is de Garganta do Diablo, oftewel de duivelskeel (het Engelse Devil's Throat klinkt toch net wat spannender). Wat je hier ziet is een immense hoeveelheid water dat van alle kanten met een geweldige kracht naar beneden stort. Als je daarboven staat te kijken, voel je je zo klein en al het water lijkt in slow motion naar beneden te vallen. Met het zonnetje dat net op tijd doorbrak was dit echt een beeld dat we nooit zullen vergeten.

Op maandag zijn we naar de Braziliaanse kant gegaan van de watervallen. Opnieuw werden we overdonderd door de schoonheid van het gebied. Waar je aan de Argentijnse kant dichter bij de watervallen zelf komt, heb je vanaf deze kant een beter overzicht over het gehele gebied. De foto's kunnen helaas niet hetzelfde gevoel overbrengen als wanneer je er zelf staat, maar het geeft wel idee daarvan.

Na de watervallen zijn we nog naar een vogelpark gegaan waar we een beter blik hebben kunnen werpen op onder andere de Toekan. Zo schuchter als dat ze zijn in het wild, zo dichtbij komen ze in dit park.

Dinsdagochtend zijn we nog een paar uur naar Paraguay geweest. Met de bus zijn we naar de brug gegaan die de grens aangeeft. We zijn lopend naar de overkant gegaan een een stempel in ontvangst genomen. Daarna hebben we wat door de dutyfree shopping gelopen en door het stadje bij de grens. Het is wel een verschil met Brazilie, want het ziet er allemaal wat verpauperd uit. Toch weer gedaan: Check!

De volgende en laatste stop is Rio de Janeiro.