Lima & Huaraz

Na een lange reis van 27 uur zijn we aangekomen in ons hostel in Lima. We hadden allebei niet veel geslapen in het vliegtuig, dus we zijn meteen onder de dekens gekropen. Het was inmiddels al half drie 's nachts Peruaanse tijd en dus half 10 in de ochtend Nederlandse tijd.

Na wat slaap te hebben ingehaald zijn we de volgende ochtend opgehaald door Carmen, de moeder van een vriendin van Nicolette die zo aardig was ons samen met haar jeugdvriend Elias de stad Lima te laten zien. De eerste bestemming was Pachacamac. Dit waren Inca ruines in de woestijn van 900 tot 1500 n.C. Vervolgens hebben we wat traditionele Peruaanse gerechten geproefd (o.a. ceviche: een in citroenzuur gegaard visgerecht; zelfs Nica heeft hier van geproefd!). Daarna hebben we het klooster en de catacomben van de San Franciscus kerk bezocht. Verder hebben we nog wat door de stad gebanjerd en zijn we om 21.00u op de bus gezet richting Huaraz.

Na een busreis, met zeeeer relaxte slaapstoelen, van 8 uur zijn we in de stad Huaraz aangekomen. De stad ligt op 3.050 meter hoogte, dus een sprintje trekken zit er de eerste minuten niet in. Het hostel Churup was geregeld via Carmen, wiens nichtje het hostel runt. Echt een aanrader voor iedereen die nog eens in Huaraz komt.

Meteen na aankomst op zondag hebben we een trip richting Chavin de Huantar geregeld. De busreis richting deze archeologische plaats ging over een top van 4500 meter boven zeeniveau. De hoogte was wel even wennen toen we de bus uitstapten voor een prachtig uitzicht op het meer Querococha. Nicolette hing nog boven een beerput toen de chauffeur al weer wilde rijden dus ze moest even een sprintje trekken. Helemaal buiten adem vervolgden we de weg naar Chavin.

Chavin is een van de oudste bekende beschavingen in Latijns Amerika. Ze leefden tussen 1500 en 300 v.C. en lieten een groots religieus complex achter in Chavin de Huantar. Helaas was de gids alleen Spaanstalig en konden we niet alles volgen wat hij zei. Arthur heeft voor de vakantie wel wat Spaans geleerd, maar het tempo waarmee deze kerel sprak was net even teveel van het goede.

Voor de volgende dag (maandag) hadden we nog geen tour geregeld, omdat we de dag ervoor redelijk laat aankwamen en meteen naar bed zijn gegaan. Om 6 uur is Arthur naar de receptie gegaan en heeft meteen maar een tour richting Laguna 69 geboekt. 3 uur met de bus heen, 3 uur lopen richting het meer, 3 uur terug lopen en weer 3 uur in de bus terug. Makkelijk toch? De man bij de receptie zei ook dat het parcours 'muy tranquilo' was. Prima! De bus vertrekt alleen wel over een half uur... Nicolette, opstaan!!

De busrit was er echt een dat je meteen wakker was. Lekker veel bochten een een heel slecht wegdek. De wandeltocht begon op 3.300 meter en bedroeg ongeveer 16 kilometer. Dat is normaliter wel te doen, maar na een enthousiast begin van ons begonnen we toch ietwat te twijfelen of dit zo'n makkelijke tocht zou worden.

Halverwege de tocht zagen we al de besneeuwde toppen die naar ons doel moesten leiden. Het landschap was echt adembenemend met kleine beekjes, steile hellingen en watervallen. Het was dit uitzicht dat ons nog enigszins op de been hield, want hoe dichter we bij de top kwamen, hoe slechter we ons allebei voelden. Hoofdpijn, duizeligheid en misselijkheid: niet iets waar je op zit te wachten als je over kleine wandelpaden naar boven loopt met af en toe een ravijn naast je.

Met nog enkele tientallen meters te gaan, waren we meer aan het pauzeren dan aan het lopen. Nou ja, lopen... we waggelden richting de top en daar zagen we ons doel: Laguna 69. Het uitzicht was geweldig! Een prachtig blauw meer omgeven door witte bergtoppen. Hier gingen we maar even zitten rusten en bijkomen van de helse tocht naar boven. Arthur spoorde Nica aan om iets te eten, maar ze kon echt niets door haar keel krijgen.

Niet zeker of Nicolette iets heeft meegekregen van het mooie uitzicht, wilde ze snel weer naar beneden. De tocht terug ging een stuk gemakkelijker en sneller. Alleen kreeg Arthur halverwege echt last van bonkende koppijn en dat is eigenlijk niet meer overgegaan. Aangezien wij 5 en een half uur over de tocht hadden gedaan en de eerste waren van onze bus die weer terug waren, konden we nog anderhalf uur wachten op de laatsten. De heenreis waren we alweer vegeten, maar de busrit terug was misschien nog wel vervelender met die hoofdpijn. Het was het echter allemaal meer dan waard, want de uitzichten waren echt grandioos!!

Vandaag hebben we besloten het wat rustiger aan te doen. We hebben het stadje bekeken en wat gegeten. Straks gaan we nog even op zoek naar Dirk. Dat is een kerel die echte Hollandse stroopwafels verkoopt hier in Huaraz. En dan nemen we vanavond de nachtbus richting Lima en dan meteen door naar Ica.